وروستي:

جبراْ بانوشتن طلاق، طلاق واقع نمیشود

استفتاء

السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته!

بحضور محترم مفتیان کرام!

اینجانب رمضان ولد محمد هاشم بامسمات بی بی سیما گل بنت حاجی عزیز شاه مدت قبلی بارضایت کامل جانبین ازدواج نمودیم بعد از سپری شدن زمان طولانی بسبب مشکلات از طرف برادران دختر مجبور به طلاق دادن آن شدم (اگر طلاق نمی دادم، انها ما را لت وکوب، زخمی و آن به قتل می رساندند) از همین خاطر خط نوشتم که بنده ایشان را طلاق نمودم،اما در خط خود یک یا دو طلاق نامنبرده همین خط بحضور مردم منطقه منحیث خط شرعی اجرا میباشد،بعد ازین تاریخ سیماگل زن بنده نبوده میتواند دیگر شوهر نماید،حالا میخواهیم دوباره تجدید نکاح نمایم،بنده مکررم ادعا در مورد ایشان نداشته و مداوم بنده در اقرار خود صادق بوده و میباشم

لهذا از شما علماء و مفتیان کرام تقاضا می نمایم تا در مورد این مسله مارا از احکام دین مبین اسلام آگاه سازید .

در اخیر :شصت و امضاء تقریبا سه یا چار نفر

رمضان ولد محمد هاشم،کابل

الجواب حامدا ومصلیا

جبرا با نوشته کردن طلاق, طلاق واقع نمی شود،تاوقتیکه از زبان الفاظ طلاق گفته نشود لهذا صورت که در سوال ذکر شده است، اگر صحیح باشد و در حالت نوشتن شما به الفاظ طلاق تلفظ نه کرده باشېد، طلاق واقع نشده.

مأخذه :احسن الفتاوی ج 5 ص 165

مأخذه :فتاوی محمودیه ج 12 ص 651

1-لمافي الدر المختار مع رد المحتار 2/457 ط :حنفية كويته

وفي البحر أن المراد الاكراه على التلفظ بالطلاق، فلو أكره على أن يكتب طلاق امرأته فكتب لا تطلق، لان الكتابة أقيمت مقام العبارة باعتبار الحاجة ولا حاجة هنا، كذا في الخانية .

2-وفي الفتاوى التاتارخانية 2/517 ط :دار الكتب العلمية

رجل أكره بالضرب والحبس على أن يكتب طلاق امرأته فكتب”فلانة بنت فلانة امرأته طالق”وفي الحاوي :ولم يعبر بلسانه لا تطلق .

3-وفي الهندية 1/415 ط :دار الكتب العلمية

رجل أكره بالضرب والحبس على أن يكتب طلاق امرأته فلانة بنت فلان بن فلان فكتب امرأته فلانة بنت فلان بن فلان طالق لا تطلق امرأته كذا في فتاوى قاضي خان .

    والله سبحانه وتعالى أعلم بالصواب

الجواب صحیح                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         كتبه :عبد الرؤف قاسمي

مفتي عبدالحق حقاني                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          ۱۸  شوال 1435